Scots and Frisians: a comparison

May 2017 I hiked the Cape Wrath Trail (CWT) in the northeast Highlands. Before I started my hike I was having a meal in a pub in Inverness. Many costumers inquiered with the bartender where from he was, because of his heavy accent. The answer was from the Orkney islands. A place where they still speak Scots Gaelic, I thought. I finished my meal and drink when he asked where I was from. 'From the north of The Netherlands,' I said. 'Ah, Friesland. Old English is most related to Old Frisian, is it not?' he replayed. Try this in a bar in for example Groningen or Ostfriesland, I thought. 

It made me wonder if there are any simularities between Scots and Frisians. Some differences might be explained, I thought, by the fact suppressions of Scottish identity has been harsher. Without aiming to be pretentious, here solely for amusement my thoughts on this matter during the Cape Wrath Trail, a hike I can certainly recommend.

Scots and Frisians have in common:

1. both suffer from predominant western winds and lots of rain;
2. both have sheep;
3. both still carry the original tribe name after 2,000 years: Scoti and Frisi;
4. both distillate whisky (yes, Frisians too);
5. both excessively use their national flags;
6. both have no real independent country;
7. for both the concept freedom is important;
8. both are capable of self-reflection;
9. both favourite pastime is building things (Frisians terps, Scots castles);
10. both have the skill to recognize beauty.

Scots and Frisians have not in common:

1. Scots still wear skirts. Frisians do not;
2. Scots destilate good whisky, Frisians do not;
3. Frisians destilate Beerenburg, Scots do not;
4. Scotland has 5,3 mln inhabitants, Friesland 0,6 mln;
5. 60,000 speak Scots Gaelic, 400,000 speak Frisian;
6. Frisians are scattered over countries and area's, Scots are not (both diasporas not included);
7. consensus about Scottish identity, about Frisian identity no consensus; 
8. Frisians remember only battles they won, Scots remember those they lost;
9. Scots have wet bog, Frisians have wet clay;
10. broad sentiment under Scots for independence, under Frisians only marginal.

To read my hiking blog of the Cape Wrath Trail, click here.

To read more about the Frisian pendant of the Scottish Cape Wrath Trail, click Frisia Coast Trail.

GR91 Rosans, France

Arrived yesterday with Judith and kids at our holidays house in the medieval village Rosans in the Haute Provence, France. Please believe me when I say I didn't pick this place because of its location along Grand Randonnée 91. See the red-white marker on the pic, of what is our terras.

Of course I spend full days at our terras spotting GR91 hikers. Till now: none.

Wadden Sea salt marshes at De Zwarte Haan

Yesterday made a short walk at the hamlet De Zwarte Haan (translated as: The Black Rooster) in the 'far' north of the province Friesland. This is the western corner of an extensive salt-marsh area in The Netherlands (and of the whole the UNESCO protected Wadden Sea, for that matter).

I saw a sign of the local environment protection foundation (it Fryske Gea) indicating entering the salt-marsh area is allowed outside the bird breeding season (concrete: outside 15 March - 15 July). That is good news! My impressions was it was not allowed anyway. So, my plan is to see if a hike is possible through this area.

Also, De Zwarte Haan is a crossroad of two ultra long distance trails in Europa, namely the Jabikspaad, start of trail to Santiago de Compostela in Spain (more info), and the Europe coast trail E9 (more info). Being a crossroad, together with the fact this is a spot at the salt marshes of UNESCO Wadden Sea ànd its local, cultural history of the 'mud workers', makes it a unique point.

Interested in walking this area? Read my blogs and website Frisia Coast Trail.



My journal hiking the Cape Wrath Trail, Scotland

Been there, done it!! Read here my solo hike journal: Cape Wrath Trail.

Day of departure

Today I am leaving for the Highlands to hike the Cape Wrath Trail. It going to be challenging. For me it does, because I do not know what to expect exactly. It is pushing the limits for me in the sence it is a trail on the map/ in the books, but not really on the ground. Na paths often or sometimes, no signs, just roaming empty mountains. And the weather, of course. But all is in order: maps, GPS, compass and SPOT device for emergencies. Food with me to last a day or five. So not enough at all and thus I have to rely on what the trail provides. All equipment adjusted to wet, cold and windy circumstances. This for more than two weeks hiking. But it is pushing a limit for me. Not the disctance, but especially the new aspects of it. Yesterday it made feel a bit like 'what was I thinking?' Anyway, I am off and the whole experience will at least keep me busy with other things than the daily stuff at work. Reload and happy to hike again since last year my planned trip was cancelled. And it is exactly five years ago I was in Scotland. Together with Judith doing a road trip through the Scottish Highlands.

Only toilet paper and construction tape

Only toilet paper and construction tape are the things to buy. Then I am ready for hiking the Cape Wrath Trail in Scotland. Hope the gods will grant Scotland some reasonable weather I can enjoy as well. The weather forecasts this week are reasonable for the coming week. Average 12 degrees and not much rain. That will be the week before I arrive.

I fly to Ingverness. Direct flight. The next day a bus to my starting point of the trek, Invergarry. Thus cutting the CWT with 2 days. Was necessarry too since time slot was a bit too tight. So guess I will be walking around at least 17 days. That is 17 days wet feet. For this I bring the construction tape. Sealing off blisters.

The thing I look must forward to, is pitching my tent in the totally deserted landscape for the night. Being completely alone with no habitation for miles and miles in the darkest of nights. Must be fantastic. And of course the incredible landscape where I am allowed to roam freely. Without a doubt, the first 4 or 5 days will be hell mentally and psysically, but I am confident I will pull myself through!

Off grid on grid, Cape Wrath Trail

Ik ben aan het pielen. De Cape Wrath Trail (CWT) is een ongemarkeerde route van ruim twee weken. Niet alleen ongemarkeerd, maar ook vaak geen (herkenbare) paden. Dus double off grid. En dan is het mobiele netwerk beperkt; triple off grid. Om je weg te vinden heb ik inmiddels (te veel) kaarten gekocht. Een kaart is één, maar dan weten waar je bent op die kaart, is twee. Ik had jaren geleden een GPS gekocht, een Garmin eTrex30. Nooit gebruikt. Omdat er beperkt dekking is voor het mobiele netwerk, leek mij dit apparaat mij van nut te kunnen zijn. Immers, het heeft direct verbinding met de rond onze planeet cirkelende satellieten en dan kan ik aan de hand van mijn loopkaarten weer bepalen waar ik ben ergens in de wildernis van de Schotse Hooglanden. Dus weer iets van on grid. Dus ik mijn Garmin eTrex30 weer opgesnord tussen mijn troep, afgestoft en sinds jaren weer voorzien van batterijen.

Keurig geeft het de GPS-coördinaten weer: "52.366754, 004.560732". Om zeker te zijn, vergeleek ik die met de coördinaten van mijn wandelkaarten. Blijkt dat de kaarten een ander geometrisch systeem hebben; het Britse grid (Ordnance Survey, OSGB). Maar -gelukkig- mijn eTrex30 kan ook op Brits grid worden gezet. Dus na enig gepuzzel lukte me dat ook. Alleen dan gaat er een wereld voor je open. Er blijken wereldwijd vele geometrisch systemen te zijn en het Britse is ook nog eens verdeeld in gebieden. Daar zijn het Britten voor. Too much grid. Ik verblijf voornamelijk in de vakken NC en NG van het Britse grid. Om nu te weten of mijn eTrex30 correspondeert met mijn kaarten, moet ik eigenlijk in Schotland zelf zijn om het tet testen. Ik probeerde het op Den Haag om te zien of ik het ging begrijpen. In plaats van het GPS-coördinaat "52.366754, 004.560732" kwam het OSGB coördinaat "TO 29385 60613" tevoorschijn. Dus twee cijferreeksen. Je kunt Den Haag wel testen op OSGB, maar dan weet je nog niet zeker of het klopt als je in Schotland bent. En het geeft een andere codering die begint met TO. Waar sloeg die TO op? Via grid converters websites op internet blijft het maar een ingewikkeld verhaal. Ik probeerde het op de coördinaten van Cape Wrath. Volgens GPS zou dat "N 58.62864, W -5.01251" (het minteken omdat het ten Westen is van de 0 gradenlijn. Ja, je moet scherp zijn) moeten zijn, wat correspondeert met "25118 75078". Alleen, als ik mijn kaart erbij pak, komt die NC coördinaat niet helemaal overeen. Wel bijna. Maar is bijna goed genoeg? En als je de kaartinstructie moet geloven, zou het coördinaat van Cape Wrath "NC 260745" moeten zijn. Eén cijferreeks dus en geen twee. Wat je als volgt moet lezen: Easting 26 en 0 tenths, Northing 74, en 5 tenths. Dat lijkt niet op "25118 75078" gevonden via een converter en ook totaal anders dan de wijze van schrijven van het OSGB-coördinaat van Den Haag. Snap er nog niet veel van. Dus er is grid, maar hoe erop te komen? Volgende weekend maar naar De Bever en kijken of ze me kunnen adviseren. En kijken of ik niet een kaart kan bestellen die ik kan uploaden op mijn eTrex30. Ik had het apparaat al met USB aan mijn laptop verbonden maar ontdekte nergens hoe ik dan iets kon uploaden. De eTrex30 ging bovendien op zwart, hoewel ik wel alle bestanden kon verkennen. Waarschijnlijk heb ik een sim nodig waar de kaart op staat. Ik zag dat er een sim in kan. Als ik dat heb, dan is het volgens mij sowieso opgelost.

Al wel mijn vliegticket naar Inverness geboekt. Een directe vlucht voor 200 euro. Best OK. Een een hotel geboekt voor een nacht. Ik wilde ook al een buskaartje kopen voor de dag erop om naar het startpunt te gaan van de trek, maar dat werd weer te complex. Lukte me niet die dag te boeken. Dus maar een mail gestuurd aan de busmaatschappij om me te helpen. Zag, ten slotte, dat er voldoende outdoor winkels zijn in Inverness om nog een gastankje aan te kunnen schaffen, want dat gaat niet mee met de bagage op het vliegtuig.

Bansky in Kaboel, Afghanistan

Rijdend door de straten van Kaboel, vol met bedrijvigheid, een mooi beeld van straatkunst: #Bansky

Khartoum

Veel te kort bezoek om iets te zien, maar dit is Khartoum vanuit het vliegtuig. En de vage donkere lijn aan de horizon is de Blauwe Nijl.

Verslag Annapurna trek, Nepal 2003

Dacht dat ik geen aantekeningen had gemaakt van deze dertiendaagse hike, maar toch! Dus alsnog opgenomen asl reisverslag.

Zie voor mijn blog van deze hike: Nepal 2003

Cape Wrath Trail (vervolg)

Inmiddels iets verder met inlezen op de Cape Wrath Trail (CWT) in de noordelijke Highlands van Schotland. Mijn voornemen om de tocht alleen te lopen, wordt een uitdaging. Het is een 2 à 3 weken durende tocht door een leeg -maar overweldigend- landschap. Niet gemarkeerd en soms geen paden. Water is overal. Als het niet uit de lucht komt vallen, dan ontmoet je het wel door de talrijke riviertjes die je moet doorwaden of anders wel de drassige ondergrond waar je soms tot kniehoogte doorheen moet ploegen. Bijna geen bewoning dus en het mobiele netwerk is beperkt. Basisregel qua veiligheid van hiken, is: never go alone. Dus eenzaamheid troef, met eigen tentje. En mijn conditie is flut. Geen sport, heb redelijk aan lichaamsgewicht gewonnen, merk ik aan mijn kleren (en hoe de mensen naar me kijken wellicht), rook Marlboro als een ketter, om een uitdrukking te gebruiken die je eigenlijk moet vermijden. En thuis de trap op lopen, put me al uit. Maar jemig, wat trekt de CWT aan me! Als je de foto's ziet op internet en de schaarse reisverslagen leest, waanzinnig. Hoe zou het zijn als je geluk hebt wanneer er even wat zon is, dat ook te zien. Daar in die leegte. Vanwege het water is het wel onvermijdelijk dat ik mijn uitrusting deels moet gaan omgooien. Donsjas en -slaapzak zijn niet bestand tegen langdurige vochtige situaties. Een zak natte veren isoleert niet. En het weer kan meedogenloos omslaan in regen, harde wind en kou. Dus moet ik over op synthetisch materiaal. Gaat mijn spaargeld. De adviezen qua schoeisel zijn wisselend. Aangezien die zeiknat worden, adviseren sommige hikers lichte wandelschoenen te nemen. Die kunnen drogen. Maar andere adviezen zijn dat het allemaal niet uitmaakt. Het is en blijft allemaal nat, zeiknat. De verzorging en het drogen van de voeten na het lopen is essentieel, zeggen de laatsten. En loop niet te lang aan het begin van de tocht om je huid te laten wennen. En neem af en toe een dag rust om je voeten de kans te geven te herstellen. Blaren vormen een van de belangrijkste reden waarom lopers de tocht niet afmaken. Anderen plakken nagenoeg hun hele voeten af met duck tape. We gaan het zien. Nu The Northern Highlands, The Empty Lands, lezen.